کیست رادیکولار چیست؟ چگونه درمانش کنیم؟

انواع کیست دهان و دندان:

کیست های ادنتوژنیک

کیست های پری اپیکال (رادیکولار)

یک کیست واقعی است که در همراهی با ریشه دندان غیر زنده ایجاد می شود و یکی از شایع ترین کیست های ناحیه دهان کیست رادیکولار می باشد.

بیشتر کیست های رادیکولار بدون علامت هستند و در بررسی های رادیوگرافی کشف می شوند. آن ها به صورت رادیولوسنسی های با حدود مشخص درابکس یا سطح ترال ریشه دندان مشاهده می گردند.

کیست رادیکولار به وسیله درمان های اندودنتیک, اپیکواکتومی و یا کشیدن دندان و کورتاژ بافت های پری اپیکال درمان می شود.

مواد غذایی مناسب لثه چیست؟

کیست دنتی ژروس (فولیکولار)

کیست دنی ژروس بر اساس ناحیه بسیار اختصاصی آن تشخیص داده می شود. این کیست در اطراف تاج دندان های نهفته یا رویش نیافته شکل می گیرد.

بیوژنیک گرانولوما

یک ندول خونریزی دهنده است که اغلب روی لثه رخ می دهد و در صورت عدم حذف عامل محرک, تمایل زیادی به عود پس از جراحی ساده دارد.

ضایعات مشابه با عنوان اپولیس حاملگی می باشد. شیوع اپولیس حاملگی با نزدیک شدن به سوی پایان بارداری افزایش می یابد و بعد از زایمان گرایش به کوچک شدن دارند. همانند ژنژیویت حاملگی, این ضایعات در صورت رعایت دقیق بهداشت دهان و بدون تحریکات لثه ای بوجود نمی آیند.

موکوسل

یک اصطلاح بالینی که تورم ناشی از تجمع بزاق در یک ناحیه صدمه دیده یا انسداد یافته مجاری غدد بزاقی را توصیف می کند.

اغلب در لب تحتانی که تروما شایع است اتفاق می افتد. اغلب تورم های بدون درد و مشخص با سطح صاف ایجاد می کنند که می توانند چند میلی متر تا چند سانتی متر قطر داشته باشند.

درمان اصلی موکوسل, حذف ضایعه به روش جراحی است که به خصوص جهت پیشگیری از عود, اساسی است. تزریقات داخلی ضایعه ای کورتیکوستروئیدها با موفقیت در درمان موکوسل ها به کار رفته است.

بلیچینگ دندان به روش های خانگی!

کیست های رادیکولار

کیست های رادیکولار یا پری اپیکال شایعترین نوع از کیستهای التهابی تأثیرگذار بر فک هستند. کیست رادیکولار ممکن است تا ۷۰ درصد از کل ضایعات کیستیک استخوان فک را شامل شود. تصور می شود که این کیست ها نتیجه ی نهایی بقایای سلول های اپیتلیال هستند که در هنگام التهاب دندان هایی با پالپ عفونی و نکروتیک و پریودنتیت آپیکال (التهاب لثه) تکثیر می شوند.

این نوع از کیست ها معمولاً بدون علامت هستند، مگر زمانی که عفونی شوند. به طور معمول، آنها به عنوان ضایعات پری اپیکال استئولیتیک در تصاویر رادیوگرافی ظاهر می شوند. کیست های رادیکولار، هنگامی که در تصویربرداری رادیوگرافی دیده می شوند، به شکل گلابی یا گرد به نظر می رسند. این ضایعات به طور معمول اندازه ای کمتر از ۱ سانتی متر دارند و در ناحیه پری اپیکال دندانها به شکل تک حفره ای و شفاف دیده می شود.

این ضایعات بیشتر در میان سالی تا پیری مشاهده می شوند. شایع ترین نواحی فک که تحت تأثیر قرار می گیرند، مناطق پرمولار و قدامی در فک پایین است.

اتیولوژی کیست رادیکولار

کیست رادیکولار با تحلیل قسمتهای پری اپیکال استخوان آلوئول توسط مکانیسم های التهابی-ایمنی تشکیل می شود. این مکانیسم ها بواسطه ی فعالیت سلول هایی انجام می شود که در شکل گیری و جذب استخوان نقش محوری دارند، مانند استئوبلاست ها، استئوسیت ها و استئوکلاست ها. با آزاد شدن سیتوکین های التهابی و فاکتورهای رشد، تشکیل کیست رادیکولار بیشتر تقویت می شود.

کیست رادیکولار با اپیتلیوم سنگفرشی و غیر کراتینه پوشیده شده است که نامنظم و ضخیم است و در طی عفونت فعال، دارای سلول های التهابی فراوانی می شود. در مقابل، در صورت عدم وجود عفونت فعال، این کیست ها دارای یک لایه اپیتلیال منظم و باریک با نفوذ کم سلولهای التهابی هستند.

کریستالهای کلسترول ممکن است در لومن کیستهای رادیکولار وجود داشته باشند. این کیستها از نظر بافت شناسی به عنوان کیستهای واقعی یا کیستهای پاکت طبقه بندی می شوند. در دسته اول، کیست ها به طور کامل با پوشش اپیتلیال پوشانده می شوند، در حالی که در حالت دوم، لومن آنها به  انتهای اپیکال کانال ریشه ی  دندان باز می شود.

مدیریت کیست رادیکولار

برای تأیید تشخیص کیست های پری آپیکال، آزمایش بافت شناسی ضروری است. با این حال، تصاویر توموگرافی کامپیوتری (CT) و رادیوگرافی معمولی ابزارهای بسیار خوبی برای تعیین تغییرات پاتولوژیک در سطح اندام یا/ بافت هستند. علاوه بر این، در حالی که CT ممکن است به تمایز بین گرانولومهای پری آپیکال و کیست کمک کند، تشخیص آن بدون تأیید بافت شناسی هنوز غیرممکن است.

پس از تأیید، کیست رادیکولار، را می توان به روش غیر جراحی(در اکثر موارد)، یا بروش درمان کانال ریشه، و یا به روش جراحی درمان کرد. کیستهایی که بزرگ هستند و در مجاورت ساختارهای جمجمه، مانند منتال فورامن یا سینوس ماگزیلا قرار دارند، به طور کلی با رفع فشار و درمان کانال ریشه مدیریت می شوند.

پروگنوز پس از درمان برای اکثریت قریب به اتفاق افراد مطلوب است. در معدود مواردی که پاسخی به درمان غیر جراحی و / یا جراحی مشاهده نمی شود، ممکن است عفونت در کانال ریشه باقی مانده باشد.